കണ്ടത് പറഞ്ഞാല്‍- ഖേലെ ഹം ജീ ജാന്‍ സെ !

ജീവന്‍ നിലനിര്‍ത്താന്‍ വേണ്ടി ഉച്ചക്ക് കൈരളിയില്‍ പോയി ഊണും മീന്‍ പൊള്ളിച്ചതും പിന്നിത്തിരി ബീഫും കഴിച്ചു ,അതൊരു തെറ്റാ ? അതൊരു തെറ്റല്ല .. പക്ഷെ അത് കഴിഞ്ഞു ഫോറത്തില്‍ പോയി ഏതേലും പടം കാണാന്‍ വെളിപാടുണ്ടാവുന്നത് ചെറിയ ഒരു തെറ്റാണ് . ഖേലെ ഹം ജീ ജാന്‍ സെ കണ്ടു . ലഗാന്‍ ഒക്കെ എടുത്ത മച്ചാന്റെ ( ആശുതോഷ് ഗവാരിക്കര്‍ ) പടം അല്ലെ ന്നു വെച്ചു ട്രെയിലര്‍ കണ്ടപ്പോളേ കാണണം ന്നു ഒരു മോഹം ഉണ്ടായിരിന്നു . പുള്ളിക്ക് ഈ കാലഘട്ട സില്മാകളോട് ആണു താല്പര്യം . ഖേലെ ഹം ജീ ജാന്‍ സെ ചരിത്രത്തോട് എത്രത്തോളം നീതി പുലര്‍ത്തി എന്നൊന്നും എനിക്കറിയില്ല .

മാനിനി ചാറ്റര്‍ജി എഴുതിയ DO and DIE എന്ന പുസ്തകത്തെ ആസ്പദമാക്കി ആണു ഈ ചിത്രം എടുത്തത്‌ സ്കൂള്‍ അധ്യാപകനായ സൂര്ജ്യ സെന്‍ ( അഭി മോന്‍ ) ന്റെ നേതൃത്വത്തില്‍ അഞ്ചാറു വിപ്ലവകാരികളും ( ഇന്ക്ലുടിംഗ് ദീപിക പദുകോണ്‍ ) പിന്നെ മനക്കട്ടിയുള്ള കുറച്ചു സ്കൂള്‍ കുട്ടികളും കൂടി ബംഗാളില്‍ ചിറ്റഗോന്ഗ് നു അടുത്ത് ബ്രിട്ടീഷ് സര്‍ക്കാരിന് എതിരെ നടത്തുന്ന (പരാജയപ്പെട്ട)സായുധ വിപ്ലവം ആണു പ്രമേയം. . എടുത്ത രീതി അത്ര നന്നായി എനിക്ക് തോന്നിയില്ല . ഡ്രാമയുടെ അതിപ്രസരം പല സ്ഥലങ്ങളിലും തോന്നിക്കുന്നു . അനാവശ്യ പ്രണയം ,പ്രണയം അനാവശ്യം ആണു എന്നല്ല .. സിനിമയുടെ മൂഡ്‌ നു ചേരാത്ത ഒരു പ്രണയം . പാട്ടുകള്‍ തരക്കേടില്ല എങ്കിലും അത് വേണോ എന്നൊരു സംശയം . സിനിമയുടെ അവസാന ഘട്ടത്തില്‍ വിപ്ലവകാരികളില്‍ പ്രധാനിയായ ഒരു പെങ്കൊച്ചു പ്രതികരിക്കാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോള്‍ കാണിക്കുന്നത് ക്യാമറ ഫോക്കസ് ആവുന്നത് ഭദ്രകാളി യുടെ ചിത്രത്തിലേക്ക് , എന്തോ ഒരു കല്ലുകടി .

ജനുവരി ഇരുപതാറിനും , ഓഗസ്റ്റ് പതിനഞ്ചിനും പിന്നെ തീവ്രവാദി ആക്രമണം ഉണ്ടാവുംബോളും ഉണരുന്ന ദേശസ്നേഹമല്ലേ ഭൂരിഭാഗം ഇന്ത്യക്കാര്‍ക്കും , അല്ലാത്ത ടൈം ഇല്‍ കുറ്റം പറഞ്ഞിട്ട് നാട് നന്നാക്കാന്‍ നേരമില്ലല്ലോ . അത്തരം ഒരു ശരാശരിക്കാരന് രണ്ടര മണിക്കൂര്‍ ദേശസ്നേഹം ഉണര്‍ത്തി ഇരിക്കാന്‍ ഈ സിനിമക്ക് സാധിച്ചില്ല എന്ന് തോന്നി. ചരിത്രം ചരിത്രമായി തന്നെ എടുക്കണം . പ്രേമം കൂട്ടി കുഴക്കുന്നതിലോ നാടകീയത കൂട്ടുന്നതിലോ അത്ര രസമൊന്നുമില്ല . മൊത്തത്തില്‍ ഒട്ടും സംതൃപ്തി നല്‍കാത്ത ചിത്രം .
കാണണം എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചവര്‍ ടോരെന്റ്റ് വരുമ്പോ കണ്ടാ മതി

Posted in: കണ്ടത് പറഞ്ഞാല്‍, നിരൂപണം, സിനിമ